Time is flying -part one-

 

Beste lezer,

Ongeveer twee maanden geleden stapte ik in het vliegtuig naar de andere kant van de wereld. Niet helemaal realiserend wat me te wachten stond en waar ik precies terecht zou komen. Ik keek er al zo lang naar uit en nu zijn er alweer twee maanden omgevlogen. De eerste Skype-gesprekken zijn gevoerd en de eerste kaartjes zijn ontvangen. Het is zo leuk om post te krijgen. Bedankt daarvoor! De eerste kaartjes hier zijn ook de deur uit.

Er is eigenlijk geen dag saai. Ook een van de redenen waarom ik al een poos niks gepost heb. Plus het feit dat ik erg goed ben in dingen uitstellen ondanks dat ik het heel leuk vind om te schrijven.

Waarschijnlijk post ik mijn verhaal in delen de komende dag zodat het niet te lang word. Er is zoveel te vertellen. De stage gaat tot nu toe goed voor mijn gevoel. Ik heb mijn eerste beoordeling gehad en die was erg positief. Het werk is meestal ook leuk om te doen. Natuurlijk gebeuren er wel eens dingen die niet zo goed gaan of gasten die helaas niet in een hostel thuis horen. Zo mocht ik voor het eerst twee uur alleen zijn tijdens mijn ochtendshift in de derde week dat ik hier werkte. Eerst liet ik tijdens een handeling die ik normaal vaak genoeg had gedaan een reservering verdwijnen en vervolgens moest ik een van de gasten vertellen dat hij zijn verblijf niet kon verlengen omdat hij betrapt was met het stelen van eten. Hij ontkende natuurlijk maar ik was degene die hem had betrapt dus ik wist dat het wel waar was. Vervolgens kreeg ik zijn keycard naar me toe gesmeten. Dat was niet echt een goed begin. Gelukkig kreeg ik in die periode daarna wel steeds meer zelfvertrouwen en heb ik er nu minder moeite mee om strenger te zijn tegen gasten. Het blijft niet echt mijn ding maar het hoort er nu eenmaal bij.

Nadat ik de eerste weken was ingewerkt mocht ik afwisselend naast de ochtendshift ook de middagshift draaien. Die shift is van 3 tot 11 en is vaak rustiger dan de ochtendshift. Dit is soms voordelig maar het kan ook nadelig zijn omdat de tijd minder snel gaat. Ook moet je tijdens de middagshift mensen op alcohol controleren. Het is namelijk een dry-hostel geworden sinds kort en er mag niet meer gedronken worden in de kamers of in de keuken tot ontevredenheid van de gasten. Dat is niet echt een leuke taak. Zeker niet omdat je de mensen leert kennen en je wilt geen spelbreker zijn.

Van de 8 receptionisten die hier nu werken zijn er 4 Nederlands. We nemen het hier een beetje over haha. Het is wel makkelijk als ik samen met één van hun moet werken. Ik weet nog de eerste dag dat ik met de Nederlandse jongens moest werken en ze van die lekkere typische Nederlandse humor hadden en ik was zo blij. Alsof ik weer een beetje thuis was.

Management is hier echt super. Als je gewoon je werk goed doet zijn ze best heel flexibel met dingen. Bovendien doen ze gewoon mee in de bar beneden tijdens feesten. Laatst hadden we een benefietavond georganiseerd in de bar en hebben we met z’n allen gefeest tot laat in de avond. Toen ik hier kwam zei de assistent manager al dat ze hier een ‘work hard, play hard’ mentaliteit hebben. 

In het begin stond ik om 6 uur op voor mijn ochtendshift van 7 uur maar dat is inmiddels ook veranderd naar kwart voor 7. Want elke avond is een geschikte avond voor de bar, ook als je die dag erna om 7 uur moet beginnen. Ze noemen me al party-intern.

De avondjes in de bar.. Er zijn er misschien teveel, maar zo leuk. Het is alleen niet nodig om al die avonden te beschrijven, aangezien dit een openbare blog is. 😉 Meestal gaan we gewoon naar de bar die bij het hostel hoort. Ik ben nog maar twee keer echt op stap geweest in de stad. Gisteravond toevallig naar een leuke bar op de hoek van Queensstreet en vorige week ben ik naar een Spaanse club geweest die heel leuk was. We hebben de hele avond gedanst en ik denk dat ik wel kan zeggen dat dat één van de leukste avonden was die ik hier tot nu heb gehad.

En we hadden Cheyenne’s ‘birthdayweek’. Zij is de andere Nederlandse stagiaire. In plaats van een verjaardag had ze een week om haar verjaardag te vieren. We zijn bijna elke avond uit geweest. Aan het eind van de week was iedereen gesloopt en zondag, op de echte verjaardag, was ik ziek en lag de rest op bed. We zijn nog wel met z’n tweeën uit eten geweest als verjaardagscadeau.

Veel mensen die hier in het hostel verblijven zijn hier voor een langere tijd. Dat is één van de dingen die het leven hier ook leuk maakt. Er wordt niet buitengesloten en iedereen mag mee. Je leert mensen snel beter kennen. Iedereen heeft weer zijn eigen unieke karakter en dit leidt weer tot nieuwe dingen. Zo heeft iemand de moeite genomen om me de beginselen van het gitaar spelen te leren. Ik heb gezongen samen met een meisje terwijl zij op haar gitaar speelde. Dingen die ik thuis niet zo snel zou doen. Zeker niet in het openbaar, maar iedereen doet hier zijn ding.

Samen maken we er wat van. Het is gek maar zeker met de mensen die langer blijven word je een soort ‘familie’. Je sleept elkaar er doorheen als iemand een mindere dag heeft en je maakt herinneringen die je weer mee naar huis kunt nemen als het avontuur weer is afgelopen.

Love,

Melissa